Exhibitions
Expositie Yolanda Eveleens en Jan Steen
Op zondag 12 oktober 2014 om 14.30 uur is de feestelijke opening van de expositie met werk van YOLANDA EVELEENS (etsen) en JAN STEEN (beelden en schilderijen). Yolanda Eveleens zal over haar werk en inspiratie vertellen, waarbij vragen welkom zijn. Ook zal de film ‘Jan Steen beeldbouwer’ te zien zijn, waarin hij over zijn werk vertelt en zich voorbereidt op één van zijn performances, die altijd aan een beeld-cyclus vooraf gingen. De beelden van Jan Steen sluiten naar ons gevoel prachtig aan bij de etsen van Yolanda Eveleens, van wie wij sinds 1995 veel werk op kaart hebben uitgegeven. Bij beide kunstenaars vind je de fascinatie voor de natuur en zijn elementen terug, en beide gebruiken plantaardige elementen in hun werk.
De tentoonstelling loopt t/m zondag 9 november.
Tijdens exposities is de galerie vrijdag t/m zondag van 14.00 – 17.00 uur geopend, andere dagen na afspraak.
Als u wilt komen voor ‘de ontmoeting met de twee kunstenaars’ laat ons dan even weten met hoeveel personen.
Yolanda Eveleens
Yolanda Eveleens (1951) studeerde in 1974 af aan de Gerrit Rietveld Academie, richting Vrije Grafiek, en is sindsdien werkzaam als beeldend kunstenaar. Zij maakt fijnzinnige kleuretsen waarin de verbinding van natuur en cultuur in poëtische oerbeelden gevat wordt.
In haar prenten spelen organische structuren een belangrijke rol. Jarenlang waren dat vooral de stroompatronen in water. Dat vloeiende veranderende element, als symbool van levenskracht, werd gevat in vaas- en schaalvormen, waarbinnen zich processen van metamorfose en groei voltrekken. Daarna vormden processen in het menselijk lichaam zoals ademhaling, bloedsomloop en spijsvertering een inspiratiebron. Organische structuren binnen het lichaam vertonen verrassend veel overeenkomst met satellietfoto’s van de aarde.
Eveleens legt een relatie tussen die binnenwereld en vergelijkbare processen die zich in- en op onze aardbol afspelen, zo micro- en macrokosmos met elkaar verbindend. In het recente werk duikt ze de aarde in en onderzoekt ook daar de wisselwerking tussen binnen- en buitenwereld, tussen aarde, warmte en lucht.
Tijdens de tentoonstelling kun je ook een indruk krijgen hoe de ets ‘Yoroi’ tot stand is gekomen. Deze ets is de laatste uit de serie zgn. ‘Mantels’. Yolanda vertelt: “Die mantels zijn een doelbewuste keuze: ik zou me d.m.v. die kledingstukken willen hullen in de natuur en erop die manier in opgaan. In de loop van de jaren heb ik er inmiddels vijf gemaakt: een luchtmantel van veren, een water/vissen-mantel, één van plantenresten en insecten, één van het inwendige menselijk lichaam en de laatste: een samoerai harnas, ook weer van vergankelijke, organische materialen, in tegenstelling tot waar een harnas normaliter van gemaakt is. Deze ‘Yoroi’ is dus juist een lofzang op kwetsbaarheid en vergankelijkheid.
Jan Steen
Jan Steen (1938) bezocht de Academie Minerva in Groningen van 1974-78 en exposeerde in Nederland, België en Frankrijk. Zijn werk is onder andere door de Rijksuniversiteit Groningen en de Gasunie aangekocht en is vertegenwoordigd in diverse particuliere collecties in binnen- en buitenland.
Zijn schilderijen maakt hij op zinken panelen die hij met lijmtechnieken behandelt en vervolgens met olieverf beschildert. Zijn driedimensionale werk boetseert hij in was waarna het geheel in brons wordt gegoten en verder wordt afgewerkt en gekleurd (gepatineerd).
Karakteristiek aan het werk van Jan Steen is de beweging, het actief zoeken naar balans en evenwicht. Dit zoeken is één van de belangrijkste aspecten van zijn beeldend bezig zijn. Hij tracht met zijn werk te vertellen over ons menselijk handelen, met alle daaruit voortkomende emoties. Zijn beelden reiken naar de verte, naar de oergrond van ons bestaan. In zijn werk onderzoeken kwetsbare mensfiguren de mogelijkheden van hun dromen. Zo schept hij oerbeelden van verlangen, met als grote constante het zoeken naar evenwicht tussen de aardse elementen en het altoos roepende licht.
‘Het fascinerende van Jan Steens werk is dat de personages van zijn kunst uit hun vorm lijken los te breken. Zijn beelden zijn meer dan een momentopname; ze staan vaak letterlijk al met één been in het moment dat nog komen moet. Een beentje zo dun als een scheermes, dat staat als een huis. Fragiele kwetsbaarheid, die sporen trekt in de omringende ruimte. Je ziet de kracht van de kwetsbaarheid de weerstand van de ruimte breken: als een eeuwig gevecht tussen mens en natuur, of tussen menselijke naturen onderling.’
~ Josja Hamann in het boek ‘Steen en Brons’
