Vrouw met hoed

Het onderwijs in de jaren ’50 kon Herman Smith (Utrecht, 1948) niet boeien. Onder de schoolboeken verstopt hij zijn vroegste ‘kunstwerken’ en houdt ze zorgvuldig geheim. Zo overleeft hij de eisen van zijn tijd. Als vijftienjarige jongen belandt hij op kantoor, waar zijn chef drie jaar later stapels tekeningen in een bureaula ontdekt. Hij zet hem voor het blok: promotie maken of een kunstopleiding volgen. Dat is de omslag in zijn leven. Hij gaat naar Artibus in Utrecht en wordt vervolgens toegelaten op De Rijksacademie voor Beeldende Kunsten te Amsterdam. In Leuven volgt hij filosofiecolleges over de fenomenologie van de natuur.

In 1997 komt er een grote omslag in zijn leven. Tijdens een verhuizing van zijn atelier wordt hij getroffen door een beroerte. De ‘Boomknoppenserie’ waar hij aan werkt wordt ruw onderbroken en hij geeft zich noodgedwongen over aan het verbeelden van wat hij doormaakt. Dit resulteert in een serie bijzondere schilderijen waar een boek over verschijnt: ‘Een wonderlijke reis, de beroerte van binnenuit bekeken’, dat inmiddels is uitverkocht. Hierin vertelt hij, aan de hand van zijn schilderijen, hoe hij alles opnieuw moest leren, als een kind, maar ook dat de gewoonste dagelijkse handelingen een hogere betekenis voor hem kregen. De beelden die hij zag hielpen hem bij het terugvinden van de tijd, de ruimte en zichzelf.

Herman Smith werkt in thema’s. Dat wat hem raakt zet hij om in schilderijen, of dat nu de ruilverkaveling van Mansholt is, de koeien zonder horens of de wuivende graanvelden van Texel. De potloodtekening ‘Vrouw met hoed’ is er één van een grote serie naaktstudies.